Ben konuşurken, yahut dinlerken ve yahut yalnızca izlerken karşımdakinin hep sol gözüne bakarım. Onun daha aciz olduğuna ve gerçek duygularını yalnızca onun derinliklerinde yakalayabileceğime inanırım. Aslında kendi kalbimi okşayıp sakinleştirirken beynimi kandırmaya çalıştığımı kendi solumu kaçırarak yaparım. Asıl soru solun va sağın kime göre ne olduğudur aslında. Bu yüzden asıl önemli olanın benim gözümdeki sağ olduğunu söylemem kendime ki kandırmaya çalıştığım beynim küsüp geçmişine kalbime yenik düşmesin diye...
Belki de en büyük yanlışım olmasının sebebi en büyük yanlışımın onun gerçekten sol gözüne bakmamış olduğumdur.
Ve en büyük hayal kırıklığım...
SOL YANIMDADIR
KOYU SOLCUDUR
ve ÇOĞUNLUĞUN AKSİNE SOL GÖZÜNÜ KIRPAR MUZİPCE GÜLÜMSERKEN...
Solunu kurcalamadan inanmak istememdendir dudaklarından dökülenlere hala, hala ve hala ona yazıyor olmam anlamsızca(!)
Ah! Bilsem bunları duyacağını; işte o zaman dev gibi bir huzura teslim ederim bedenimi hiç düşünmeden sol yanağına patlamış bir tokat gibi canını acıttığını hayal ederken...
Sol elimi kandırdın sen. Avucuna alır izlerdin. Bilesin ki ondandır sana bu sağımdan gelen.
Vefa borcumu mudur bu?-ki var mıdır sen gibi bir vefasıza bilmem?
SEN SOLUMUN EN BÜYÜK ACISI
SEN SOLUMDAN GİDEN
SEN SOLUMU SOLUNDAN ACIMASIZCA SİLEN
En sol sabahın, en parlak güneşinde, sol gözünde gözyaşımı hisset diye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder